Zwemmen ZEN of Zenuwslopend?
Water, water en nog meer water. Alsof Moeder Natuur een waterval aan ons cadeau deed tijdens onze vakantie. Druppels, druppels en nog eens druppels.
Onze onofficiële slogan werd:
"Een dag zonder plensbui is een dag zonder vakantie."
Tja, net als velen onder jullie, overkwam ons een natte zomervakantie. We belandden in het prachtige Limburg. In dit kikkerlandje is regen niet bepaald een zeldzaamheid, maar dit was wel erg veel... Misschien iets te veel. Als je 's ochtends uit het raam tuurde, was het al duidelijk: regen, regen en nog meer regen.
Natuurlijk was het een beetje een domper, maar we lieten ons niet kisten. We doken in talloze mooie musea, zoals het Discovery museum in Kerkrade en het Museum of Illusions in Maastricht. Dat laatste was zeker leuk voor de tieners. Maar, laten we even terugkeren naar het water.
Water is natuurlijk niet alleen vervelend, maar ook leuk. Waterspetters in het zwembad. Veel plezier maken in het water.
Vroeger was ik al een waterrat. Samen met mijn broer gingen we op vakantie vaak een duik nemen in het water. Tweemaal per dag zwemmen was normaal. Nu hebben mijn meiden tijdens deze vakantie ook het zwemvirus te pakken en plonsen ze met groot plezier het zwembad in.
Deze vakantie hield ik het bij één zwemsessie per dag. Meestal begon ik met wat baantjes trekken. Wat me opviel was dat ik daar onverwachts ZEN van werd. Lekker relaxen, mijn creatieve brein ging als een speer en allerlei ideeën voor mijn kindercoaching-praktijk schoten als dolfijnen door mijn hoofd.
Voor mij was het een soort Zen-moment. Ik dreef gewichtloos in het warme water, omringd door kabbelende rust. In die waterige omgeving vond ik sereniteit. Zwemmen bleek een oppepper voor zowel lichaam als geest.
Maar, helaas, geldt dat niet voor iedereen. We kennen ze wel, die kinderen die op zwemles zitten maar het zwemmen maar niet onder de knie krijgen. De "kikker-wijd-potlood" stijl is voor hen een uitdaging. En duiken? Lastig lastig.
Voor deze kinderen en hun ouders (laten we eerlijk zijn) is zwemles een achtbaan van zenuwen. Sommige kinderen vinden dat zwemmen naar niks en gaan met tranen in de ogen naar zwemles en staan met knikkende knieën aan de rand van het zwembad.
Maar waar ligt dat toch aan?
Leren zwemmen is en blijft een complex kunstje. Ieder kind heeft zijn eigen tempo. Maar toch valt het op dat sommige kinderen aanzienlijk meer tijd nodig hebben om die zwemslagen onder de knie te krijgen.
Kijk eens naar de schoolslag en andere zwemtechnieken; het zijn behoorlijk ingewikkelde bewegingen. Als je niet goed symmetrisch kunt bewegen, als je je armen en benen eigenlijk niet los van elkaar kunt aansturen. Als je veel moeite hebt met je balans, is het helemaal een opgave
Bovendien kunnen niet-geïntegreerde reflexen ook roet in het zwemwater gooien. Het bewegingspatroon is simpelweg nog niet rijp genoeg.
Door te investeren in reflexintegratie kun je je lichaam en brein beter laten samenwerken. Dit heeft niet alleen een positieve impact op je zwemstijl, maar ook op andere dagelijkse bewegingen, zoals rennen, schrijven, gooien en algemene coördinatie.
Hoe fantastisch zou het zijn als jouw kind daarbij een helpende hand krijgt?
Neem gerust contact op en dan kijk ik met plezier wat ik voor jullie kan betekenen.
